Het lichaam is iets neutraals, van zichzelf doet het niets. Het beweegt niet uit zichzelf, er gaat niets sneller of langzamer van zichzelf. Een soort comateuze situatie. Als een computer die aanstaat en dus een beetje stroom gebruikt, maar volkomen in balans, er gebeurt niets.
Gedachten zetten in beweging
Onze gedachten en keuzes zetten het lichaam in beweging. En afhankelijk of het rustige of onrustige gedachten zijn gaat het lichaam rustiger werken of juist onrustiger.
Het lichaam is dus neutraal en kan positief en negatief gebruikt worden.
Zieke gedachten leiden tot een ziek lichaam. Vasthoudende gedachten tot een vasthoudend lichaam. Blokkerende gedachten tot een blokkerend lichaam. En gezonde gedachten tot een gezond lichaam. Vul maar in. De keuze is aan ons hoe ons lichaam functioneert, of het gezond is… of niet. Of het creëert en stroomt of blokkeert en hapert.
Ziekmakende gedachtes
Het lichaam kan dus niet ziek of kapot zijn maar alleen de gedachten. Om even terug te komen op de computer metafoor. Als je alle beelden opslaat loopt de schijf vol. Met een volle schijf werkt de computer niet meer… Het is niet kapot maar vol! Als je alles opslaat loopt je geheugen vol, dan is het geheugen niet stuk maar vol. Als je teveel in je werkgeheugen stopt wordt de computer traag en loopt vast… Niet stuk maar te weinig focus (en op het “verkeerde”) Als je het niet regelmatig schoonmaakt komt er steeds meer stof en vuiligheid in en raakt het oververhit. Weer niet stuk maar vies.
In de veilige modus
We leren als kind dat emoties levensgevaarlijk zijn. En dat blijven de meesten van ons we ons leven lang ontwijken. Emoties zijn de 21e -eeuwse versie van de sabeltand tijger. Mede daardoor gaan we ons leven in de veilige modus leven. Ken je dat bij een PC? In de veilige modus doet de PC maar een fractie van zijn potentieel. Alles zit helemaal dichtgetimmerd zodat er niet mis kan gaan. Een computer die altijd in de veilige modus zit, daar kun je eigenlijk niets mee. Met een leven in de veilige modus kun je nauwelijks groeien. Doe je alles met samengeknepen billen, en heb je relaties vanuit angst en wantrouwen.
We proberen te voorkomen dat we die levensgevaarlijke gevoelens en emoties herbeleven. Door in het verleden te zijn herbeleven we voortdurend. Want de uitkomst van wat er is gebeurd kan niet meer veranderen. Het ligt immers in het verleden. En we proberen te voorkomen dat het verleden zich in de toekomst herhaalt waardoor we eigenlijk ons verleden projecteren op de toekomst. We verwachten dat het verleden zich gaat herhalen.
Weer in balans komen?
Het lichaam reageert niet eens zozeer op onze gedachten maar op onze interpretatie ervan. Als we volkomen neutraal op alles zouden reageren zou het lichaam in balans blijven. Perceptie is projectie. Als wij in conflict zijn met onze gedachten raakt het lichaam uit balans. Het is in gevaar. De Emotietandtijger loert! Terwijl als we heel blije gedachten hebben dan gebeurt er weliswaar van alles maar zonder blokkade en zonder dat het lichaam uit balans raakt. Het gaat dan vaak mis omdat we het gevoel niet kwijt willen. We proberen het vast te houden waardoor het JUIST verdwijnt en veranderd in een verlies ervaring ipv een groei of een geluk ervaring.